byderule
Rutas, saídas, excursión, merendas... e todo o que queiramos propoñer
jueves, 12 de diciembre de 2013
Ruta de sendeirismo por Brión
Aqui vos deixo o vídeo que fixen da ruta en cuestión, a verdade e que me esquecera del con todo o lío que tiña de vídeos BBC.
viernes, 8 de noviembre de 2013
Finde Comunal
!! Por orden del señor alcaide se hace de sabeeeeeer, que el año se está acabando y aún no se ha puesto fecha para el tradicional finde de amontonamieeeeeeentoooo ¡¡¡¡
Así que digo yo, que no soy nadie para decirlo, que ya va siendo hora de que se pongan al tema l@s interesad@s.
Sólo les recuerdo lo bonito y gratificante de tanto despendole comunal, noches de cartas, licor café y jintonis, todos los preadolescentes intentando que estén a su P...... bola, los cánidos dando por saco........unos más que otros, jajaja, el señor Esteban recadeando periódicos y pan calentito mañanero y un servidor dando por saco con las camaritas, sin olvidarnos de de los paseos montunos si es que los hubiera, así que ya están tardando.
Tomen ejemplo de las afotos adjuntas...............
Pues va hacer un año ¡¡¡¡¡¡
!! Ea, a ponerse las pilas¡¡
martes, 5 de noviembre de 2013
Ruta pola Devesa de Gonzar (Portomouro)
La cosa ya empezó un
poco al tun tun, y como todo lo que empieza regular
acaba...............regular. Al final el Domingo parecía que no
llovía, pero no las teníamos todas con nosotros, de todas formas
decidimos ir al monte y convocar a las Vai de Rule. Buscamos una ruta
atractiva y nos decidimos por una que yo había visto hace tiempo
cerca de Portomouro que parecía prometer...........vaya si prometía.
Después de enviar los pertinentes mensajes se
apuntaron..............las de siempre: Ana, Dora, Mónica y Nico. A
las 3:30 salimos de Conxo rumbo a una ruta que prometía paisajes de
incomparable belleza como dicen en la tele y un poco de aventura ya
que no sabíamos exactamente como estaba de señalizada.......
La primera en la
frente...........nos llevó como 1\2 h encontrar el punto de inicio de
la ruta, venga para arriba, vuelta para abajo, paseito por la
carretera que va de Portomouro a Bembibre y que la pista que debíamos
tomar no aparecía, vuelta hacia atrás, otra vez al coche y a ver
donde esta el cartelito de inicio si allí nos enteramos de algo. A
todo esto hay que decir que Montse como siempre previsora , se había
descargado unas instrucciones del Wikilock, pero por ahora no nos
servían de mucha ayuda. En el punto indicador de ruta nos fijamos un
poco más, otra vez Montse por si las moscas le saca una foto al mapa
de la ruta, volvemos a buscar el inicio y cual sería nuestra
sorpresa cuando lo encontramos a escasos 100m de donde está el
dichoso cartel, .....! si que empezamos bien ¡.
Empezamos la ruta por
fin y lo primero que encontramos ya promete, un puente sobre un río
y nos adentramos en unos bosques y un camino, pista, cubierta de
hojas secas y empapadas.......¿que como es eso?, pues secas por que
están caidas de los arbolicos de hoja caduca y empapadas,,,,,,,por
que lleva sin parar de llover toda la semana y parece que es posible
que llueva también hoy a pesar de lo que dice el tío del tiempo de
internerte. Cogemos la pista de la izquierda y ya vemos que las
indicaciones de ruta van a ser cuando menos curiosas, ya sabíamos
que iban a ser escasas y difíciles de localizar, pero esto va as e
divertido: postes típicos no hay más que el de inicio de la ruta
una vez que ya llevas unos 400m, a partir de aquí tendremos que ir
buscando una especie de soles de color verde que estarán dibujados
con spray en cualquier pedrusco, tronco, palo.......o el mismo suelo
y cuando no haya solecicos pues unos simples pegotes de color verde
harán la función indicadora mezclados con otras flechas y pegotes
de color rosa fosforito que en teoría nada tienen que ver con
nuestra ruta........parecen de una ruta de bici de montaña.
Nosotros vamos
disfrutando de nuestro inicio de ruta que se inicia valga la
redundancia con una leve cuesta arriba de 1 km, o eso dicen las
indicaciones, según registró la aplicación del tlf móvil
runtastic, hicimos casi los 2 km subiendo y yo a la carrera casi
todo el tiempo ya que me traje la cámara y me he propuesto hacer
alguna foto que valga para ver, hay que ver como andan estas jodías
muchachas cuando no viene Irene. ! Ah ¡, se me olvidó contar que
Irene en cuanto le sugerimos por la mañana que iríamos de paseo al
monte muy diplomáticamente nos hizo saber que ella pasaba del tema,
para ser exacto dijo que fuéramos si queríamos que ella ni de coña.
En estas estábamos, ellas subiendo cuestas a buen ritmo y yo corre,
para, foto, corre, coge aire, para , coño que se pone a llover,
corre más, otra foto........etc, cuando corre, corre, donde están
estas mujeres, si yo voy bastante rápido y esta cuesta no se acaba,
iré bien...........las habré perdido y que no aparecen,
...........pues seguiré adelante por que algún pegote verde habré
visto..........o no.......yo creo que si,..... malo será. Por fin
veo el chaleco naranjita de Dora, moviéndose indeciso de un lado a
otro con su cabeza encima mirando de un lado a otro y vuelta al uno y
digo yo espabilado de mi:
aquí pasa algo, (si es
que tengo yo un don de deducción.....), pues eso, que no sabíamos
donde estábamos ni para donde deberíamos seguir.
A todo esto tengo que
decir que la ruta es bien bonita, no sé si es la que deberíamos
haber seguido o la que nos inventamos sobre la marcha, por que está
claro que en algún momento perdimos las indicaciones tan claras y
profusas que había por todo el trayecto. De lo único que si estamos
seguros es de que pasamos por la aldea de Gontar, 6 ó 7 casas y 4 de
ellas abandonadas, y que está en el recorrido, pero esto ya fue un
rato antes de darnos cuenta de no saber a ciencia cierta donde
estábamos. Algunas carballeiras, algunos soutos, bastantes
eucaliptos, prados de un verde casi fosforito, y en los puntos en que
había algún claro al lado del camino unas vistas
bastante...........vistosas podríamos decir, del contorno.
Como ya estábamos perdidos que mejor que ponerse a llover no?, es lo propio, menos mal que no era más que un "mexo de gato", como dice mi madre, pero que después de 1\2h la meada esa vaya si moja. Como en la foto que "Mon" había sacado la ruta en un momento dado continuaba por la carretera durante un tramo, decidimos seguir la susodicha carretera y ver a donde nos llevaba, estábamos seguros que tarde o temprano aparecería algúna pista que nos metiese de nuevo al monte o en su defecto saldríamos a la carretera que va hacia Carballo.
Así que continuamos por la poco transitada y asfaltada vía, esta vez ya no me entretuve haciendo fotos, estaba cansado de perder a las chicas y el paisaje ya no merecía tanto la pena, no así el paisanaje; una señora solitaria, vestida toda de negro, a excepción del mandilón y el pelo.............me hizo pensar un poco-bastante en la soledad de los ancianos en las aldeas y en la soledad en general, en lo que me espera a mi si es que llego a esa edad en que la mayoría de la familia ya no está, los amigos.........donde fueron los amigos.....
Como ya estábamos perdidos que mejor que ponerse a llover no?, es lo propio, menos mal que no era más que un "mexo de gato", como dice mi madre, pero que después de 1\2h la meada esa vaya si moja. Como en la foto que "Mon" había sacado la ruta en un momento dado continuaba por la carretera durante un tramo, decidimos seguir la susodicha carretera y ver a donde nos llevaba, estábamos seguros que tarde o temprano aparecería algúna pista que nos metiese de nuevo al monte o en su defecto saldríamos a la carretera que va hacia Carballo.
Así que continuamos por la poco transitada y asfaltada vía, esta vez ya no me entretuve haciendo fotos, estaba cansado de perder a las chicas y el paisaje ya no merecía tanto la pena, no así el paisanaje; una señora solitaria, vestida toda de negro, a excepción del mandilón y el pelo.............me hizo pensar un poco-bastante en la soledad de los ancianos en las aldeas y en la soledad en general, en lo que me espera a mi si es que llego a esa edad en que la mayoría de la familia ya no está, los amigos.........donde fueron los amigos.....
El caso es que no
aparecía la pista o camino que se supone tendría que aparecer a la
izquierda para volver a internarnos en le monte y seguíamos por esta
carretera después de haber consultado varias veces la fotillo y los
mapas del tlf que nos decían que en algún momento llegaríamos a la
carretera general, pasamos un par de pueblos de los que no recuerdo
el nombre y en el segundo después de encontrarnos con un par de
chuchos esquizofrénicos.........Fredooooooo ¡¡¡¡.........nos
encontramos con una buena señora con ganas de hablar y se me ocurrió
preguntarle si sabía de esa posible pista, camiño ou
corredoira.......pos va a ser que no, nos informó que ya no quedan
camiños nin corredoiras, agora está todo asfaldo,; pero se queredes
ir pola beira do río seguide pola carretera abaixo que xa chegades a
general e xa ides a Portomouro......mande ??.....non queremos ir
pola general nin a Portomouro, queremos ir polo rio......- si, si,
si, ides polo rio pola general -, e dalle, queremos ir polos
camiños..........- haiiii non oh, camiños non hai pero tedes rio de
sobra pola general -, nestas apareceu outra parroquiana con menos
ganas de falar e ainda menos de botar unha man, por que o primeiro
que dixo foi: - hai eu non sei nada -, pero señora que ainda non lle
preguntaron nada.........- por si acaso, jajajaja -. Esta tampoco nos
saco de nada y seguimos por la carretera hasta que apareció un
camino que prometía bastante justo antes de la general. Nos metimos
en el y lo primero que hicieron nuestras chicas fue ponerse a
recoger castañas, había bastantes y bastante grandes, yo me
retrasé con ellas y cuando nos dimos cuenta Dora, Montse y Nico ya
desparecieran de nuestra vista y oídos...........irían por aqui,
irían por allí......vamos a probar por aquí, - pero estás seguro
que es por aqui? preguntó Mónica- y yo..........pues claro que sí,
haciendo uso de mi lógica aplastante, el río está ahi abajo,
queremos ir al lado del río, tienen que haber ido por ahí, no?.
Después de andar un trecho y pegarles un par de gritos ni las vimos
nin obtuvimos respuesta pero vi........que vi?, el chaleco naranjito
de Dora moviéndose entre "os ramallos" dando vueltas en
circulo y meneando la cabeza,- va a ser que no hay por donde seguir,
pensé-, así que, media vuelta y Ana se empieza a preocupar por el
fusco, ya que el lusco hacía rato que desapareciera. Montse de
repente empezó a darle una caña fina a los pinreles y cde repente
nos llevaba todo el camino de ventaja, como unos 300m, y no atendía
a razones, espera, socorro, ayuda ¡¡¡, nada, ni caso, después me
enteré que no quería andar de noche por la carretera general, por si
los despistes.
Al final no quedó más
remedio que hacernos por la carretera unos 3 kms a un ritmo que de
buena gana les hubiera gustado tener a los legionarios, incluidas las
canciones al más puro estilo militar americano que nos marcamos.
Llegamos a la carrilana bien entrada la noche a pesar de no ser mas
de las 7:30 y allí estaba esperándonos pobriña ella, sola, a oscuras,
triste y abandonada a su suerte en la cuneta al lado del poste
informativo de ruta que nos informó lo justito.
Hasta Nico subió de
buena gana al coche, que por cierto, la bienvenida que nos dio cuando llegaron a Conxo fué digna de...............un perro:
lametones, olisqueos varios, chupeteos orejiles, enredos en los
pelos, ! vamos lo que se dice un perro feliz ¡. De regreso ya fué
más relajado igualito que nosotros, jaja. Por supuesto no faltó el
café de fin de ruta en un bar en el que nadie de nosotros había
estado antes, justo a la entrada del Romaño, como no había ninguno
desde Portomouro hasta Santiago....................ninguno que
estuviese en el lado drcho de la carretera, claro, jajaja.
Por cierto chicas, ¿
vosotras estáis mal de la cabeza o que ?, ! como se os ocurre que yo
vuelva a proponer otra salida¡, después de haberos llevado casi la
la perdición......o perderos por los "rueiros". Yo
encantado de buscar otro sitio menos conocido que los de costumbre,
intentaré no llevaros a la perdición en la siguiente.
Y al resto de las Vai
de rule, apuntaros que ya veis que la aventura está garantizada.
lunes, 19 de agosto de 2013
E A DE FOTOS QUE IDES TER QUE VER CANDO CHEGUE!
Só para que vos vaiades preparando... debemos andar polas 1200 fotos!
Selección previa? Que é iso? Imos ter que quedar unha fin de semana completa para ver estas e as de Uganda, que aínda me dixo Monse o outro día que non as vira.
Xa estamos baixando, hoxe durmimos en Bremen, onda os bichos músicos. Mañán Estrasburgo, Moulins, Burdeos e o venres Santiago.
Hoxe tento seleccionar algunha foto das da cámara e mañán colgo algunhas máis. Se a wifi o permite, que é moito máis complicado do que poida parecer nestes tempos!
Selección previa? Que é iso? Imos ter que quedar unha fin de semana completa para ver estas e as de Uganda, que aínda me dixo Monse o outro día que non as vira.
Xa estamos baixando, hoxe durmimos en Bremen, onda os bichos músicos. Mañán Estrasburgo, Moulins, Burdeos e o venres Santiago.
Hoxe tento seleccionar algunha foto das da cámara e mañán colgo algunhas máis. Se a wifi o permite, que é moito máis complicado do que poida parecer nestes tempos!
miércoles, 14 de agosto de 2013
Suscribirse a:
Entradas (Atom)